Verkoop jij digitale diensten buiten Nederland of ben jij van plan om dit te gaan doen? Dan ben je hopelijk op de hoogte van een wijziging in de Europese BTW-regels die vanaf 1 januari 2015 is ingegaan. Wanneer je een digitale dienst binnen de EU aan een particulier verkoopt, dan moet je het BTW-tarief hanteren van het land waar de particulier woonachtig is. Tot 1 januari kon je nog het Nederlandse BTW-tarief gebruiken, wat overigens nog steeds geldig blijft voor fysieke producten.

Wat is een digitale dienst?

Na deze introductie, rijst natuurlijk allereerst de vraag: “Wat is een digitale dienst?”. Kort gezegd is dat een dienst die via internet overdraagbaar is. Voorbeelden hiervan zijn: •online telecommunicatiediensten, zoals bijvoorbeeld Netflix en Spotify; •digitale producten die worden gedownload (dus niet op een gegevensdrager worden aangeleverd), zoals muziek, films, e-boeken, afbeeldingen, software, etc.; •de hosting van bijvoorbeeld websites, e-mail en apps; •het realiseren van websites en het onderhoud ervan; •cursussen, workshops en opleidingen via internet; •abonnementen op digitale tijdschriften en kranten.

Zorg ervoor dat u de werkelijke uren die uw onderneming in 2014 aan speur- en ontwikkelingswerk heeft besteed, vóór 1 april 2015 meldt bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland. Doet u dit niet, dan riskeert u een boete.

Als uw onderneming vorig jaar een verklaring voor speur- en ontwikkelingswerk (S&O) had zodat u voor 2014 de afdrachtvermindering speur- en ontwikkelingswerk mocht toepassen, moet u vóór 1 april 2015 de werkelijk gerealiseerde S&O-uren melden aan de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO.nl). Dit moet ook als de werkelijke uren precies overeenkomen met de uren in de S&O-verklaring of als u in de praktijk helemaal geen S&O-uren gebruikt heeft.

Bij personeelsfeesten of -uitjes hoeven in de toekomst waarschijnlijk minder kosten ten laste van de vrije ruimte te komen. Onder de werkkostenregeling kunnen de kosten voor consumpties tijdens zo’n evenement nu alleen onbelast blijven als ze op de werkplek worden genuttigd.

Voor de fiscale behandeling van consumpties tijdens een personeelsfeest of -uitje maakt het onder de WKR uit of het feestje plaatsvindt op de werkplek of buiten de deur. Voor hapjes en drankjes op de werkplek geldt namelijk een nihilwaardering, waardoor ze niet van de vrije ruimte snoepen. Als de werknemers tijdens een personeelsuitje op kosten van de baas eten en drinken buiten de werkplek, moeten de kosten hiervoor echter wel ten laste van de vrije ruimte worden gebracht.

Voor het betalen van de transitievergoeding aan seizoenswerkers is een overgangsregeling in het leven geroepen. In bepaalde situaties geldt daardoor de tussenperiode van zes maanden niet met terugwerkende kracht. Als uw onderneming met seizoenswerkers werkt, kan de nieuwe overgangsregeling u veel geld besparen.

Uw onderneming betaalt vanaf 1 juli 2015 aan werknemers met wie u de samenwerking na minimaal twee jaar beëindigt, een transitievergoeding. De hoogte van de vergoeding hangt af van het loon van de werknemer en de duur van het dienstverband. Bij het bepalen van de duur van het dienstverband dat meetelt voor het berekenen van de transitievergoeding, moet u ook rekening houden met contracten die een werknemer in het verleden bij uw onderneming gehad heeft.

Met ingang van 1 juli 2015 heeft de werknemer bij ontslag recht op een wettelijke transitievergoeding. Werkgevers zijn deze vergoeding verschuldigd als de arbeidsovereenkomst ten minste twee jaar heeft bestaan. Dit zorgt voor problemen in het midden en kleinbedrijf. Daarom heeft minister Asscher een overgangsregeling getroffen.

Transitievergoeding In de horeca en de land- en tuinbouw werken werkgevers vaak met tijdelijke arbeidskrachten. Deze tijdelijke krachten worden vaak elk jaar opnieuw ingehuurd. Wanneer de duur van het tijdelijk contract langer is dan zes maanden, dan is de periode waarin niet wordt gewerkt minder dan zes maanden. Met als gevolg dat die werkgevers na het einde van zo’n tijdelijk contract misschien een transitievergoeding moet betalen. Dit wordt veroorzaakt door de nieuwe Wet Werk en Zekerheid (WWZ). Voor WWZ worden opeenvolgende contracten waarvan de tussenperiode korter is dan zes maanden namelijk bij elkaar geteld. Dit betekent dat veel van deze tijdelijke arbeidskrachten, als ze na 1 juli 2015 niet meer worden ingehuurd, recht hebben op een transitievergoeding. Volgens de WWZ moet bij de bepaling van de transitievergoeding ook rekening worden gehouden met arbeidscontracten voor 1 juli 2015. Dat betekent dat werkgevers aan deze werknemers direct een hoge transitievergoeding moeten betalen.